Niels die zo intens aan spelen was, genoot van ieder korreltje zand dat hij onder zijn voeten voelde en de ondeugende oogjes die naar ons keken met iedere stap die hij richting het water zette.
Tim die lekker naast ons op het kleed lag te spelen met een boekje, lag te kletsen en uitgebreid om zich heen lag te kijken. Die grote glimlach op zijn toet als we iets tegen hem zeiden.
En nu is die zaterdag voorbij.. Het is bijna negen uur en voor me op tafel liggen of staan wat dingen op me te wachten: een kaartje voor postcrossing waar het adres nog op moet, een kop thee die nog leeggedronken moet worden, de foto camera die weer opgeborgen moet worden en een koek die nog opgegeten kan worden. Als ik naar links kijk, zie ik de zon nog op de bomen schijnen. Een mooi contrast zo tegen die nog steeds strak blauwe lucht. Tim zit naast me te pruttelen in zijn stoeltje als hij ineens schrikt van de intercity's die voorbij razen. Stefan zit tegenover me met de ipad wat dingen te doen. De thermometer geeft nog steeds 23 graden aan.
Wat heb ik toch een mooi leven.. Een man, twee prachtige zoons, de mogelijkheden om leuke dingen met ze te doen, een baan, een huis (binnenkort zelfs twee ... ) .. Nee. Ondanks de onzekerheid rondom ons huidige thuis, de financiele sores die dit met zich meebrengt en andere nare dingen mag ik eigenlijk niet klagen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten